‘इंस्पेक्टर झेंडे’ या नेटफ्लिक्सवरील नव्या चित्रपटात मनोज बाजपेयी पोलिस ऑफिसर मधुकर झेंडेची भूमिका साकारताना दिसतात. हाच तो माणूस ज्याने कुख्यात चार्ल्स शोभराजला पकडलं होतं. त्यांच्यावर आधारित हा चित्रपट कसा आहे, पाहूया सविस्तर रिव्ह्यू.
यावर्षी जानेवारीत आलेल्या Black Warrant या वेबसीरिजमध्ये तिहार जेलची कहाणी दाखवली होती. त्यातच दिसला होता Bikini Killer म्हणून ओळखला जाणारा चार्ल्स शोभराज. त्याचं व्यक्तिमत्त्व नेहमीच चर्चेत राहिलं – कुणाला तो करिष्माई वाटायचा, तर कुणी म्हणायचं त्याच्याकडून वास यायचा. या सीरिजच्या शेवटी चार्ल्स संपूर्ण तिहाड जेल बेहोश करून पळून जातो.
आता त्याचाच पुढचा धागा पकडत नेटफ्लिक्सवर आलेली मनोज बाजपेयींची Inspector Zende सुरु होते. मात्र येथे नाव बदलून त्याला कार्ल भोजराज दाखवण्यात आलं आहे, कदाचित लीगल कारणांसाठी. या भूमिकेत जिम सर्भ आहे. जिमचा हा अवतार पूर्णपणे गूढतेने भरलेला आहे. तो कधी रागावलेला आहे, कधी दु:खी आहे की कधी आनंदी – हे ओळखताच येत नाही. पण स्क्रीनवर तो दिसतो तेव्हा प्रेक्षकांचं लक्ष त्याच्याकडे खिळतं.
कार्लच्या या पळून जाण्यामुळेच आपल्या हिरो इंस्पेक्टर झेंडेला मिशन मिळतं. मुंबई पोलिसांना आठवतं की 1971 मध्ये झेंडेंनीच कार्लला पकडलं होतं. त्यामुळे पुन्हा त्यांच्याच नेतृत्वाखाली एक टीम तयार होते आणि सुरू होतो कार्लला पकडण्याचा गुप्त मिशन.
मेकर्सनी सुरुवातीपासूनच स्पष्ट केलं आहे की ही फिल्म टिपिकल थ्रिलर नाही. यात फन आणि क्वर्की टोन आहे, पण मानवी भावनांनाही जागा आहे. अगदी लहानसहान सीनमधून हे जाणवतं – जसं की झेंडेंच्या घरी पोलीस मित्र जमले असताना पत्नीने ट्रे पुढे करून स्टीलचा ग्लास झेंडेंकडे सरकवणे. क्षणिक असं हे दृश्य, पण ते पात्रांना खऱ्या जगाशी जोडतं.
झेंडेच्या टीममधले जेकब, पाटील यांच्यासारखे साथीही प्रेक्षकांच्या मनाला भिडतात. भीती, अस्वस्थता, कुटुंबाची आठवण – हे सारे क्षण चित्रपटाला वास्तवात आणतात.
आता मनोज बाजपेयीबद्दल – त्यांनी झेंडे साकारताना पुन्हा एकदा सिद्ध केलं की ते भारतातील सर्वोत्तम अभिनेत्यांपैकी एक आहेत. कधी कधी त्यांची झलक The Family Manची आठवण करून देते, पण इथे ते झेंडे म्हणूनच दिसतात. त्यांची बॉडी लँग्वेज, संवाद, डोळ्यातील भाव – सगळं इतकं नैसर्गिक आहे की प्रेक्षक झेंडेंच्या बाजूने उभं राहतो.
थोडक्यात सांगायचं तर, इंस्पेक्टर झेंडे ही वेगळी, मनोरंजक आणि मानवी स्पर्श असलेली फिल्म आहे. थोड्या चुका झाल्या तरी मेकर्सनी रिस्क घेतली, प्रयोग केले आणि शेवटी एक चांगली फिल्म साकारली.
